Hervé Deleu
Geboren te Wervik 27 mei 1947
Woonachtig : Parkietenlaan 1 -
8930 Menen
Beroepsloopbaan : gemeenschapsonderwijs – onderwijzer/directeur lager
onderwijs
° HLN – Gedichtendag 2011 – thema : nacht - Zielsondergang- publicatie in krant
° HLN - Gedichtendag 2012 – thema
: stroom – Aan
de stroom- publicatie in krant
° Gedichtendag 2012 – thema : stroom – Assenede/Terneuzen – 4de
plaats -voordracht van het gedicht + publicatie in gedichtenbundel -
Aan de stroom
° Gedichtenwedstrijd Kortenberg 2012 – thema democratie –
vermelding appreciatie - voordracht
door Zaventemse Academie – Hertog Jan
° Cobra – vermelding creativiteit – Bal in Eden –
° Leespunt – recensie
dichtbundel Geschilderde woorden - (rec.
Thierry Deleu)
° Schoon Schip – Vlaams-Nederlands literair-cultureel tijdschrift 19de
jaargang Nr. 1/2012 Wassily’s frisbee - M.G.Venema – Thema : droom en
werkelijkheid – geïllustreerd gedicht Als de avond valt, valt ook de twijfel.
°www.dirkvanbabylon.be – recensie dichtbundel Geschilderde woorden – (rec.
Thierry Deleu)
° Dichtbundels : - Geschilderde woorden
(eigen beheer)(20 gedichten)(2011)
met
collages van Godelieve Baetens
- Controverse (eigen beheer)(20 gedichten)(2012)
De geur van de maan (verschijnt zomer
2012)(eigen beheer)(50 gedichten)
° Culturele Centrale Boontje 18de Poëzieprijs 2012 –
vermelding in bundel – Een dag van verblinding.
Proza
° Jaylen-books nl. Selectie valentijnwedstrijd 2012. - Kortverhaal Moord in
wording.
Publicatie in boek met medeauteurs
° www.woordenstroom.org - Prozawedstrijd 2012 – jan/feb – Moord in wording.-3de
° www.mijnwereldverhaal.nl - Verhalenwedstrijd – Mankepootje. – geselecteerd
° Kortverhalen : - De hazelwormman
(eigen beheer) – 2011
- Gestold
hars (eigen beheer) – 2011
Mijn eerste epos
Ze heeft gekozen Schubert
Hij
lacht…
Ik zie je hier en nu
Zoals de
volle maan en
overal
die haar
andere helft in het wolkje
melk
terugheeft.
en de verse krant
Mij rest
alléén
de onvoltooide van Schubert
dit half
gedicht. en
de valse kat
verliefde blikken in het park
en mijn versteend verlangen.
Zo verschrikkelijk overal
dat het pijn doet.
De volmaaktheid van het ogenblik Brussels
Airport
Met de
avond
Ze staat voor mij
licht het raam op aan de overkant de benen hoog
een vrouw met ontblote boezem het
kontje strak.
schudt langzaam haar haren los Ze is in
afgewassen jeans
alsof zij in mij gekomen.
de weerschijn ziet van haar goddelijk gelaat Haar fijne hand
om dan met gespreide armen
leidt elegant
als in een omhelzing haar
trolley
trefzeker de gordijnen te sluiten. en mijn
wildste dromen.
Er welt geen traan in mijn ogen
maar ik ween om haar schoonheid.
Herfst
Hou mij
vast
met de felheid van de oude eik
die in de herfst
vecht voor elk stervend blad.
Streel mij zacht
met de broosheid van de nevel
die d’aarde sluiert
tot een verborgen schat.
Vertel mijn hart
met de teerheid van ’t verlangen
die lieve woorden
waar ik zo naar smacht :
“Ik blijf bij jou vannacht…”
Alles gaat voorbij, behalve het verlangen Pijn
De ogen vol verwondering
Onzeker ging ik met haar blikken om
de handjes ruitenklevend de vrouw die mij ’t
verleiden leerde
de kleuren van een prentenboek een spel dat
ik niet winnen kon.
de zoetigheid en krentenkoek
aan ’t overvolle uitstalraam Gulzig
ging ik met haar lichaam om
ontmoeten kind en droom elkaar de vrouw die mij
de passie leerde
voor even.
waar ik nooit meer zonder kon.
De ogen vol vertedering
Wazig ga ik met haar foto om
lieve woordjes prevelend de
vrouw die mij het heengaan leerde
ziel en lijf zijn weggeschonken en ik die
haar niet helpen kon.
maken haar weer liefdedronken
in elke ontmoeting met elkaar Bang voor
het grote Niets
omhelzen hart en hart elkaar zoek ik
je hand
voor even.
In ’t drijfzand van het dodenland.
De ogen vol herinnering
het leven zonder leven
vlammend hout poogt haar te warmen
niemand rest om haar t’omarmen
en toch
in het tellen van de uren
komt nog steeds ’t verlangen gluren
voor even.
Genesis
Eerst
vond hij een vrouw uit die nooit had
bestaan
nam de pen tussen zijn vingers
en blies.
Op het papier verscheen de leugen.
Hij schrok.
Uit de leugen koos hij de woorden
als decor voor wat hij zeggen wou.
Hij grijnsde
want hij wist wat er zou gebeuren :
de leugen zou de waarheid verslinden.
Langzaam… vanaf de zevende dag…
Toen blies hij op de leugen op het blad
en zei : “Jij bent de waarheid.”
Zo liegen dichters…
Zoals de regen, zo is ook mijn lief
Soms
mals en zacht
als was hij bang te kwetsen
vult hij de open bloemen
met albasten parels
bevend in het zachtroze
om dan langzaam weg te dromen.
Soms hard en woest
als wou hij wild
bezitten
dringt hij
ongevraagd binnen
met striemende
halen
scheurend in het
teerblanke
om dan wellustig weg te stromen.
Ja,
zoals de regen
zo is ook mijn lief.
“Er zit
een vlieg in mijn soep !”
Even stokt het getik van lepels.
“Als je
niet stopt met dromen, krijg je een vlieg tegen je oren,”
zei vader.
Moeder glimlachte minzaam.
“Mooi gedaan, jongen,” zei ze, “leg de vlieg op de
rand van je bord,
en eet nu verder. Je soep wordt koud.”
Vader is dood.
Moeder is dood.
En de vlieg in vermicelliletters spoelde nog dezelfde
dag door de gootsteen.
Sedertdien heb ik als schrijver al veel koude soep
gegeten
en ook de klappen tegen mijn oren zijn gekomen.
Ik mis moeder
die ik nog eens
dank u zou willen zeggen.
Hervé Deleu
Geen opmerkingen:
Een reactie posten